Simpelweg gelukkig zijn

Hallo thuisblijvers!

Een koude oostenwind?? Een gevoelstemperatuur van -10 graden Celsius?? SNEEUW?????? Laten we hopen dat dit de aankomende 3 weken drastisch gaat veranderen, want tegen al die Hollandse narigheid zijn wij absoluut niet bestand! Hier nog maar weer eens een zonnig verslag vanuit de tropische eilandjes in het zuiden van Thailand.

We vervolgden onze reis naar het eiland Koh Phi Phi. Zoals wij al eerder beschreven, is dit eiland voor velen bekend van Leonardo DiCaprio's meesterwerk 'The Beach'. Dit eiland heeft geen wegen en dus ging al het vervoer ter plaatse te voet of per longtail-boot. Door het hoge toeristen-gehalte zijn de kamers op de eilanden net even iets duurder dan we gewend zijn, maar uiteraard vonden wij, na een korte zoektocht, weer een primitief juweeltje voor weinig. Een knalgele, betonnen kelder met een bed, een koude douche, zonder elektriciteit en met weer een flinke dosis stank, schimmel, viezigheid en ongedierte midden in Loh Dalum Bay. Niet alleen het ongedierte had zich gehuisvest in ons stulpje, ook een lokale kat had, na de nodige vertroeteling, zijn plekje bij ons gevonden.
Onze bunker was weer dichtbij het strand gelegen en omringd door restaurants en bars. Koh Phi Phi kent verschillende baaien en dus vonden we verschillende stranden op loopafstand van onze slaapplek. Het meest opzienbare strand dat we hier tegenkwamen, was Monkey Beach. Een strand waar de apen letterlijk door het zand huppelden en langs de zee rondsprongen.
Vlakbij onze guesthouse zat het zogenaamde 'viewpoint' van het eiland. Dit betekende weer een bloedhete, avontuurlijke klim naar een grote hoogte, met een waanzinnig uitzicht op het eiland en haar zonsondergang.

Aangezien het oor van Sjef 'Eigenwijs' Wessels nog niet 100% geheeld was, maar toch al wel enigszins verbetering liet zien en hij niet langer kon wachten met het zien van de onderwaterwereld, besloten we om maar weer eens wat duikjes te gaan maken. Speciaal voor Sjef kozen we deze keer voor een Spaanstalige, charmante instructrice die ons al het moois ging laten zien. We maakten 2 duiken van beiden een uur en met een zicht van 30 meter in het heldere water. Onder water troffen we meters lange en meters hoge gekleurde koraal-wanden aan waar we langsheen, overheen en onderdoor konden zwemmen. Voor de eerste duik zijn we afgereisd naar de Bida eilanden. Piepkleine onbewoonde eilandjes ten zuiden van Koh Phi Phi. Na de eerste duik was het tijd om te gaan lunchen. En waar kan dat beter dan in Maya Bay?? Precies! Nergens! Maya Bay is het prachtige en paradijselijke stukje eiland waar het grootste deel van de film 'The Beach' is opgenomen. Na 1,5 uur rijst eten, chillen en genieten van de adembenemende omgeving, was het tijd voor duik numero dos! De tweede duik bracht ons bij Palong Bay naast het eiland Koh Phi Phi Lay.
Tijdens deze duiken zagen we weer een hoop dingen die we al eens een keer eerder hadden gezien, maar die nooit zullen gaan vervelen: reuze schildpadden, slangen, inktvissen, zeesterren, Barracuda's, opblaas-vissen, schorpioenvissen, leeuwvissen, wimpelvissen, koraalvlinders, lipvissen, konijnvissen, papagaai-vissen, kreeften, de hele club uit de film 'Finding Nemo' en scholen van miljoenen andere tropische vissen. Maaaaaaaaaaaaar ook stuitten we hier op een zeedier dat wij nog niet eerder hadden gezien en dat ook meteen voor een geheel nieuwe ervaring zorgde: de HAAI!! Een Black Tip Reef Shark (Zwartpuntrifhaai), wel te verstaan. Zoals de naam al aangeeft, heeft deze haai zwarte puntjes aan ieder uiteinde van zijn vinnen. Verder leek hij (voor ons als leken) in het water, in eerste instantie, voornamelijk op de welbekende en gevreesde witte haai. We hebben geen foto weten te maken van onze nieuwe vriend, dus zaten we diezelfde avond nog op Google om hem nog eens goed te bestuderen! Wat was het toch spannend en ontzettend stoer om zo'n beest in het wild te zien, op een diepte van een metertje of 10 onder water. Koh Phi Phi, bedankt!!

Onze volgende bestemming was het eiland Koh Lanta. Na een boottocht van een dik uur kwamen we hier aan en toen werd dit eiland door ons al vrij snel omgedoopt tot Koh Lantenfanten. Pa Donders en Lot hadden namelijk nog een fantastisch verjaardagscadeau voor Bianca in petto en dus verbleven we 4 nachten in een huge, dik, vet resort in het zuiden van Phra Ae (Long Beach) waar de locals zich vermaakten met het maken en het testen van hun handgemaakte vliegers! Een Deluxe Bungalow aan het strand met een schitterend zwembad, airco, een tv, een koelkast vol met koude biertjes, een heerlijk bed en sinds lange tijd was alles weer eens schoon en hadden we weer eens luxe! Aangezien ons Aziatische leven zich al maandenlang grotendeels buiten afspeelt, was luxe voor ons niet het allerbelangrijkste, maar vooral de ligging van de bungalow en dus de kleine afstand van het zwembad, het strand en een primitief dorpje was fantastisch! 

Doordat Sjef zijn oor nog altijd dicht zat en het gehoor na de laatste 2 duiken was gedaald naar een persoonlijk dieptepunt, was het wederom geen goed plan om af te dalen naar grote dieptes. Het trommelvlies is vrij gevoelig voor gehoorbeschadiging en eigenwijs forceren was daarom volgens duik-kenners geen slimme keuze. Maar om de onderwaterwereld nou helemaal ongestoord voorbij te laten gaan, dat leek Sjef dan weer geen slimme keuze! We konden natuurlijk ook iets minder diep gaan en al snorkelend de boel verkennen. Dat werkte prima!
Het was lastig om te bepalen waar we de onderwaterwereld het beste konden gaan bekijken met onze snorkels. Om het maximale uit onze dag te halen, kozen we ervoor om op 1 dag maar liefst 4 kleine eilandjes te bezoeken. Een boottour van 8.00 tot 17.00 bracht ons bij 4 verschillende, prachtige en onbewoonde bounty-eilanden, inclusief zwemmen en snorkelen: Koh Ngai, Koh Ma, Koh Mook en Koh Kradan. Deze eilanden zijn door ons meteen bekroond tot de mooiste eilanden van Thailand, tot nu toe. Wat een plaatjes! Prachtig mooi!
Allereerst bezochten we een traditioneel dorpje op Koh Lanta, waarna de boottour kon beginnen. Tijdens de tocht zwommen we met een zaklampje door pikdonkere grotten (waaronder de waanzinnige Emerald Cave), vol met vleermuizen en met hier en daar weer wat behoorlijk claustrofobische stukken. We zwommen weer over schitterend kleurrijk koraal, we zagen weer ontelbaar veel verschillende vissen en we aanschouwden hagelwitte, afgelegen stranden op de onbewoonde eilanden. Waanzinnig! Het was weer een dag om nooit meer te vergeten!

Onze volgende bestemming is het eiland Koh Lipe, een behoorlijk stukje van het vasteland van Thailand verwijderd, midden in de Andaman Zee en ook meteen het meest zuidelijke eiland. En wees niet te bezorgd: het gaat steeds beter met Sjef zijn oor!

Groetjes!

J&B