Just another day in paradise

Hallo bevroren en ingesneeuwde Paashazen!

We vervolgden onze weg vanuit Koh Lanta naar het meest zuidelijke eiland van Thailand en een kilometertje of 70 van het vasteland verwijderd: Koh Lipe. De goedkoopste manier om daar te komen, was om eerst terug te keren naar het vasteland van Thailand en via Trang per bus een klein stukje richting het zuiden te reizen (naar de Pakbara pier), om daar weer te boot te pakken. Zo gezegd, zo gedaan! Tijdens deze trip ging alles weer 'op zijn Aziatisch' en dus verliep het niet allemaal even vlot, maar ach! Daar zijn we ondertussen aan gewend. Zoals we de afgelopen maanden al aan veel meer dingen gewend zijn geraakt. Eenmaal van het eiland Koh Lanta af, scheurden we in de rammelbakken van voor de oorlog zoals gewoonlijk weer met een gevoelssnelheid van ruim 220 kilometer per uur over de Thaise wegen, op weg naar de Pakbara pier. Na een boot, 2 afgeladen volle bussen en weer een boot kwamen we, na een lange rit, aan in Koh Lipe.

Koh Lipe heeft geen haven of pier en dus kon de boot ons niet helemaal naar het eilandje brengen. Midden in de zee lag een plateau waar we gedropt werden en waar we opgepikt werden door een longtail-bootje, die de kust van het eiland wel wist te bereiken. Het eilandje kende verschillende stranden: Pattaya Beach in het oosten, Sunset Beach in het noorden, Sunrise Beach in het zuiden en verder nog een aantal afgelegen mini-strandjes. Daarnaast kende Koh Lipe heel veel rasta en reggae bars en live muziek. Dit in combinatie met de vele barbeques en restaurants langs het strand, was meteen kenmerkend voor de laid-back en relaxte sfeer op het eiland. Het was hier weer de normaalste zaak van de wereld om je eten en drinken al liggend op een matrasje in de verschillende bars en restaurants te nuttigen.
Ook werd er elke avond midden op het eiland, in de openlucht, een film op een groot scherm afgespeeld. Omdat Bianca overal zo lief gevonden wordt, mocht zij zelf de film uitzoeken die gespeeld werd voor de eiland-gangers. Dat werd een avondje vol met knallende actie! Liggend op een matrasje, in de buitenlucht en film kijken met een flinke pot bier erbij, zorgden voor een topavond!

Tijdens de reis konden we het erg goed vinden met een Duits stelletje van onze leeftijd. Zij werden dan ook onze buren op Koh Lipe. Tot in de late uurtjes genoten we met zijn 4en van de rijkelijk vloeiende flessen Chang bier en hadden we de meest diepgaande gesprekken, die in de volksmond ook wel 'slap ge-ouwehoer' genoemd worden. We verbleven in een klein, basic bamboe-hutje aan Sunrise Beach met een matras op de grond, een muggennet eroverheen en met koud water uit de kraan. Althans, 's ochtends was het water koud en aan het einde van de dag was het warm. De zon had het water tegen die tijd lekker opgewarmd. Al worden wij tegenwoordig, met de temperaturen van nog steeds rond de 35 graden Celsius, erg vrolijk van een koude douche! Verder hadden we he-le-maal niks. Nou ja, aan huisdieren hadden we weer geen gebrek. Honden, kikkers, duizendpoten van een centimeter of 15 lang, ze vonden ons hutje allemaal rete-gezellig. Het was echt weer een primitief hutje van de bovenste plank. Geweldig!
Op Koh Lipe waren wederom geen wegen en dus ging al het vervoer weer te voet of per lontail-boot. Aangezien het eiland zo ontzettend klein was, konden we te voet overal makkelijk komen. Er waren namelijk wel enkele paden gemaakt van het witte zandstrand en kriskras over het eiland aangelegd. Om alvast een beetje in de stemming te komen van ons 'normale' leventje thuis in Nederland, liepen we gezellig met de honden een stuk over het eiland en over het strand.
Sinds lange tijd konden we op Koh Lipe weer zelf aan de handwas. In een emmer met water en met wat shampoo voor de frisse geur, maakten we onze kleding weer prachtig schoon. Drogen in het zonnetje werkte daarbij natuurlijk prima!
Aangezien het eiland was omringd door koraalriffen, waren de plekken om te snorkelen niet moeilijk te vinden rondom het eiland. Hiervoor hadden we deze keer geen tour of boot nodig. We huurden een stel snorkels en gingen zelf op pad. Vanaf het moment dat we de zee in stapten, zwommen de vissen tussen onze benen door.

Het zuiden van Thailand was prachtig en helemaal fantastisch, maar wat een toeristen! Het zuiden van Thailand kende zonder enige twijfel de meeste toeristen van alle landen die we hebben bezocht tijdens onze reis en daarmee ook de minste culturele meerwaarde. Het voelde voor ons meer als een vakantieland en op die manier hebben we er dan ook met volle teugen van genoten! Heerlijk!
Omdat het eiland-leven, aan het eind van onze lange reis, ons buitengewoon goed beviel, besloten we om deze trend ook voort te zetten in Maleisië. We hopten onszelf vrolijk een weg naar het Maleisische eiland Langkawi en wat hadden we toch een geluk. De boot waarin wij mee mochten, werd een 450 pk speedboat en dus arriveerden we binnen een uur in Maleisië. Ook mochten we onze paspoorten 1,5 uur voor vertrek van de boot inleveren bij de kapitein van de speedboat. Hij zorgde er netjes voor dat al het immigratie-gedoe en het visum-geneuzel voor ons werd geregeld. In Langkawi kregen we onze paspoorten weer terug en stonden er weer wat nieuwe stempeltjes in!
Langkawi was een gigantisch groot eiland met prachtige landschappen, moslims en moskeeën. We verbleven hier weer in een goedkope guesthouse waar het vol zat met kippen, hanen, gekko's en vleermuizen. Onze guesthouse was gelegen in het zuiden van het eiland, in Pantai Cenang. Hier lag een 2 kilometer lang zandstrand, vol met winkelcentra, restaurants en bars, op ons te wachten. Vanaf het strand hadden we uitzicht op allerlei kleine eilandjes. Langkawi werd namelijk omringd door 98 andere kleine eilandjes. Ook hier konden we alvast een beetje wennen aan ons 'normale' leventje thuis in Nederland en sinds hele lange tijd ervaarden we weer eens bewolking, stevige wind, regen en onweer.
Een pluspunt aan Langkawi was oprecht dat het een belastingvrij eiland was. Vooral sigaretten en flessen drank waren voor een prikkie te verkrijgen in de winkelcentra. Wauwziiiieee! Loekoeloekoe voor weinig doekoe! Bianca's getalenteerde zangkunsten werden weer eens goed, zonder enige vorm van schaamte, ten gehore gebracht met een echte klassieker van Tina Turner: Proud Mary!

Na een stevig staaltje uitkateren en uitwaaien aan het strand en een vette hap bij de plaatselijke McDonalds konden we er weer tegenaan en zijn we een bezoekje gaan brengen aan Underwater World: Maleisisch grootste aquarium met honderden soorten dieren. We zagen hier onder andere pinguïns, zeehonden, haaien, roggen, schildpadden, allerlei reptielen, tropische vogels en veel verschillende soorten tropische vissen. Het blijft toch een stuk mooier en spannender om deze dieren in het wild te zien en het blijft leuk om te zien dat dierentuinen grotendeels dezelfde dieren hebben als die hier in het wild gemakkelijk te spotten zijn. We herkenden er heel veel die wij inmiddels gezien hebben tijdens onze reis!

We zullen onszelf nu een weg gaan vinden naar het vasteland van Maleisië en naar het zuiden van dit land. Onze volgende bestemming en tevens onze allerlaatste bestemming is Kuala Lumpur. Zoals altijd hebben we nog geen idee hoe we dit precies gaan aanpakken en waar we onderweg allemaal nog zullen belanden, maar er zijn goede snelwegen en er is goed openbaar vervoer in Maleisië, dus dat gaat ongetwijfeld weer helemaal goed komen!

Vanuit Kuala Lumpur zullen we, na de nodige sightseeing in en rondom de stad, op 15 april terug vliegen naar het (hopelijk) zonnige Amsterdam. Deze vlucht zal 13 uur in beslag nemen en dat betekent dat we op 16 april om 6.55 uur lokale tijd zullen arriveren op Nederlandse bodem!

Groetjes!

Kapitein Langbaard & Roos Roodneus