Tijdreizen

Hallo allemaal! Daar zijn we weer!

Bedankt voor alle lieve berichten op de site en op Facebook! Wat fijn om te horen dat iedereen nog steeds aandachtig naar onze verhalen en fotoᷰs kijkt. Het aantal fotoᷰs is inmiddels de 1000 gepasseerd, dus alle liefhebbers zijn in het Hollandse voorjaar van 2013 van harte welkom om deze te komen bekijken en alle verhalen van ons avontuur aan te horen!

De lokale bus bracht ons bij de tempel Prambanan. Het weer sloeg om, het kwam met bakken uit de lucht, dus een lang bezoek aan dit meesterwerk werd ons helaas bespaard. Na een kort, maar krachtig bezoek stapten we weer snel hoog en droog in een bus richting Solo. Na een rit van een kleine 2 uur lieten we ons midden in het centrum droppen. In de stromende regen op zoek naar een slaapplek is niet ideaal. Maar aangezien wij ondertussen een neusje hebben voor gezellige low-budget hotels en homestays, vonden we er binnen no-time 1 met airco, tv, een pooltafel, Nasi Goreng als gratis ontbijt en jawel: een warme douche! Wederom was onze homestay gelegen in een zijstraatje van de hoofdstraat Slamet Riyadi en zo ongeveer in de achtertuin van weer een kast van een paleis van de Sultan (Kraton Surakarta). De hoofdstraat was weer van alle gemakken voorzien. Van restaurants tot kledingzaken en van cassettebandjes-winkels tot halve Ikeaᷰs vol plastic meubels. Ook konden we hier weer genieten van oneindig grote winkelcentra met alles van zowel de Europese-, als de Aziatische markt. 24 uur per dag plezier!
Onze oordopjes zijn nog steeds heilig. Het maakt weinig uit of je nou in een luxe hotel slaapt of in een krakkemikkige homestay je ogen sluit. De Moskee, de hanen en de motorbikes doen hun oorverdovende werk overal vanaf een uurtje of 4 in de morgen.

Omdat vooral Sjef zo kan genieten van het Indonesische eten en al lekker gewend is geraakt aan de pittige smaak door het hoge chili-gehalte, werd het tijd voor Try Before You Die. We zijn meteen op zoek gegaan naar een toko die goede, hete pepers verkoopt. Hij kreeg een klein, groen, extreem heet pepertje voorgeschoteld. Pure Javaanse A-klasse! In 1 keer vloog deze vlammenwerper Sjef zijn mond in en kon het smullen beginnen. Gelukkig hebben we er een filmpje van, want na een potje janken, zweten en vuurspugen, was het enige geluid dat nog uit zijn mond kwam: Ooee! Aaahh! Nooit meer!
Ook het lokale ongedierte is al weer gestegen naar een volgend niveau. Laat in de avond, in de stad die nooit slaapt, onderweg terug naar onze slaapplek dachten wij in onze ooghoeken een kat te zien liggen. Na het benaderen van het dier, het scherpstellen van onze pupillen en vooral toen het beest in beweging kwam, bleek het te gaan om een rat met de omvang van een kat.

Gewapend met een plattegrond van de stad, een fotocamera en beiden een korte broek en een paar slippers konden we weer maximaal de culturele ramptoerist uithangen en slenterden we te voet door het artistieke Solo. Tijdens deze wandeltocht brachten we onder andere een bezoekje aan het 2e huis van de Sultan (Mangkunegaran) en voetbalstadion Sriwedari Sala. Daarnaast hebben we weer kennis gemaakt met nieuwe fruitsoorten en kunstvormen en passeerden we reusachtige bomen. Het meest hebben we toch wel genoten van de, in Taman Sriwedari vertoonde, modeshow, de muziek, de bijbehorende dans en van alle verschillende soorten markten. Vooral de antiek markt vol met antieke Javaanse kunst was prachtig om te zien. Een interessant weetje voor alle mannelijke lezers: het vrouwelijk schoon rijst hier de pan uit! Vaak gekleed in sexy, strakke kerst-outfits en dol op zwaaien en knipogen naar knappe en gespierde Europese mannen zoals Sjef.

Op aanraden van Charlotte zijn we op zoek gegaan naar Warung Baru om daar een hapje te nemen van het bekende zelfgemaakte brood en om een fietstocht te boeken door de omgeving van Solo. Verrek! Toen we de deur van onze homestay uitstapten, moesten we moeite doen om onze neus niet te stoten. We zaten er geheel toevallig recht tegenover. Onder het genot van een heerlijke maaltijd en een flinke pot Bintang hebben we de tocht vastgelegd.
Op onze vertrouwde tweewielers staken we per klein, hout bootje de langste rivier van Java over. Hierna evolueerden we al fietsend door het platteland in Boer Henk en Boerin Henrieke uit Twente. We namen een kijkje bij de fabriekjes van de ploeterende handarbeiders, bij onder andere het maken van tofu, brood, alcohol, kroepoek, muziekinstrumenten en Batik. Onze reis ging steeds meer lijken op een tijdreis terug naar het verleden. Keihard werken onder barre omstandigheden als je het de Nederlandse Arbowet vraagt, maar overal onvoorstelbaar vrolijke en vriendelijke werklui. Een bizarre en zeer indrukwekkende ervaring.

Na al deze culturele hoogtepunten vervolgen we onze weg naar het betoverende, vulkanische landschap: Bromo. 9 a 10 uur in een minibus en reizend richting Hollandse temperaturen. Het kwik kan daar s nachts dalen tot temperaturen van maar 1 cijfer. Maar gezien de fotoᷰs van Uncle Google moet dit het dubbel en dwars waard zijn! Het is weer tijd om een bergje te beklimmen!

Groetjes,

Henk & Henrieke