Euphoria!

Hallo Kerstmutsen en Kerstballen!

Het was tijd om de culturele stad in te wisselen voor weer een natuurgebied. Tijdens het instappen in de minibus in Solo (richting Bromo) en het droppen van onze backpack-tassen in de kofferbak, zagen we dat deze al was afgeladen met andere grote tassen. Dat betekende: meer backpackers! We raakten al snel bevriend met een Ier, een Zwitser en een Nederlandse. Allemaal van onze leeftijd en allemaal met dezelfde doelen voor ogen tijdens het reizen: veel zien en nog veel meer meemaken. Het was meteen dikke mik en dus besloten we om met zijn 5en de vulkanen en de bergen te gaan bestormen en onze peperdure, Hollandse Nikies verder te verslijten. Na een rit van 9,5 uur, inclusief een tussenstop in Surabaya en een overstap in Probolinggo, kwamen we aan in Cemoro Lawang: een dorpje aan de rand van het vulkanische gebied van Bromo.
Hier besloten we om een tweepersoons kamer met zᷰn 5en te delen die meteen werd omgetoverd en gepimpt tot een backpackers-walhalla. Niet alleen om de Europese economische crisis enigszins te ontduiken, maar vooral voor de gezelligheid. De Ier kwam met het fantastische idee om eens een zonsopkomst mee te pakken. Een zonsopkomst vanaf de top van een berg wel te verstaan. Althans, het was maar te hopen dat de zon uberhaupt zou opkomen, aangezien de kalender 21 december 2012 aan gaf voor de volgende dag. Gelukkig hadden de Mayaᷰs het bij het verkeerde eind en verging de wereld niet. Onze tocht richting de top van Pananjakan kon beginnen. Na een korte nacht slapen, stapten we vol goede moed om 3.30 uur de deur uit met zoᷰn 5 graden Celsius. 1,5 uur later verdween elke vorm van ochtendhumeur en/of kater bij het zien van een adembenemend uitzicht op verschillende bergen en vulkanen. Het was niet onze allerhoogste klim tot nu toe, maar het was zeker degene met het grootste euforisch gevoel. Gesloopt, compleet buiten adem en met trillende benen bereikten we de top van Pananjakan. Euphoria! Vaak zijn ervaringen moeilijk te beschrijven of op beeld vast te leggen. Bromo was weer zoᷰn plek. Holy shit! Wat een uitzichten! Het voelde haast onrealistisch.
Ook de zonsondergang lieten we niet ongestoord aan ons voorbij gaan. Na een wandeltocht door de zogenaamde zandzee in het vulkanische gebied bereikten we de actieve en rokende vulkaan Bromo. Het was weer tijd om naar de top te klimmen voor het beste uitzicht. Met de rokende krater hijgend in onze nekken, hadden we een perfect uitzicht op de ondergaande bol lava. Na deze sportiviteit hebben we onszelf getrakteerd op pizza, Bintang en een stevige pot kaarten.

Op naar het volgende avontuur! Bali! Onderweg in de bus naar de haven van Java gebeurde het onvermijdelijke. Het zat er al een tijdje aan te komen. Abrupt werden we gewekt door een paar piepende banden met daaropvolgend een knal. De eerste aanrijding was een feit op de Javaanse wegen zonder enige vorm van verkeersregels. Onze bus en een scooter knalden op elkaar. Een deuk in de bus, een kapotte scooter, maar gelukkig geen ernstig gewonden.
Per boot staken deze 5 musketiers het water tussen Java en Bali over en kwamen aan in Gilimanuk. Vanuit daar zijn we doorgereisd richting de noordkust, naar Lovina. Op dit moment zitten we daar in een bungalow met zwembad, aan het strand. Daar word ik vrolijk van, zou Rob Geus zeggen!
In Lovina besloten we om maar weer eens een fiets te huren en de omgeving te gaan checken. Na een overheerlijke friet met mayonaise en een frikandel speciaal gingen we op zoek naar de Sing-Sing waterval, waarin we uiteraard weer een frisse duik konden nemen en een gratis douche mee konden pakken onder het kletterende water. Ook bezochten we een homestay die gemaakt was van schelpen. Duizenden schelpen! Een overnachting lag net iets buiten ons financiële bereik, maar het was zeker de moeite waard om met open mond te bekijken.
Ook zijn we in een vijfpersoons boot gaan kijken hoe de dolfijnen in het wild leven. Het duurde niet lang voordat deze gladde atleten naast onze boot zwommen. Uiteraard vond Bianca het prachtig om haar lievelingsdieren in het wild te zien. Tijdens deze tocht konden we  genieten van de zonsopkomst vanaf de blauwe, heldere oceaan, met uitzicht op Bali.
Verder genieten we vooral van het lange zandstrand, de stralende zon en het kabbelende water van ons zwembad waarin geregeld een internationale competitie bommetjes maken georganiseerd wordt.

Kapster Bianca heeft de 3 mannelijke musketiers van het gezelschap voorzien van een nieuwe look. Allemaal dezelfde look: kort aan de zijkanten en in de nek en bovenop wat langer om de kalende plekken te verdoezelen. Nu zien zij er alledrie, ongeacht de verschillende nationaliteiten, hetzelfde uit.

Wij wensen iedereen een zalige Kerst met familie en vrienden. Wij zullen 1e Kerstdag dit jaar onder water vieren met de vissen en het koraal van Menjangan Island en gekleed in een zwembroek, flippers en een snorkel. Met daaropvolgend een speciaal Kerstdiner voor 5 personen met een mega kip met alles erop en eraan. Heeeeeeeel vervelend!;) Een leuk weetje voor alle GTST-kijkers: zoᷰn 3 maanden geleden heeft Ruud Feltkamp (a.k.a. Noud) dezelfde tocht naar de onderwaterwereld van het kleine eilandje boven Bali gemaakt. Zijn foto hangt nog altijd op het kantoor van de duikers.

Normaal gesproken eindigen we het verhaal met een voorproefje op wat er komen gaat. Hier is het vijftal deze keer nog niet helemaal over uit, maar het zal er in grote lijnen ongeveer zo uit gaan zien: Eerst het noorden van Bali, waarna we de oversteek maken naar Lombok en de Gili-eilanden. Vanuit daar zullen we terugkeren naar Bali om vervolgens het zuiden van dit eiland te gaan bekijken. Op 15 januari 2013 verlaten we Bali vanuit het zuiden en zullen we René en Charlotte hartelijk verwelkomen en samen met hen een kijkje gaan nemen in Vietnam en Cambodja.

Toedelsssss!

J & B