Een sterk staaltje cultuur snuiven

Dames en heren, jongens en meisjes,

In een bomvolle economy trein vervolgden we onze weg naar Yogyakarta. Nouja, trein? Het leek meer op een rijdende markt. Eten, fruit, drinken, batterijen, sleutelhangers, wattenstaafjes, paperclips, tassen, kleding, alles kwam voorbij! Tevens zorgden de nodige Javaanse hippies voor allerlei soorten vermaak. Voor we het wisten zat de 4 uur durende reis er al weer op!

Het bewijs dat wij Europeanen net ietwat langer zijn dan de gemiddelde Aziaat is al veelvuldig geleverd. Overal waar we komen, moeten we opletten waar we lopen en obstakels op hoofd-hoogte ontwijken. Dit bezorgt de locals veel lachwekkende situaties, wanneer wij voor de zoveelste keer ons hoofd stoten of al Limbo dansend voorbij komen geslenterd.
Dat is niet het enige wat een schaterlach veroorzaakt bij de lokale Indonesiërs. We vinden zelf dat we al een aardig woordje over de Aziatische grens spreken, maar toch blijven ze ginnegappen wanneer wij ons uiterste best doen. Nog grappiger is het wanneer wij de locals een beetje Nederlands proberen te leren: Achtentachtig allemachtig prachtige grachten. Hilarisch!

Bij aankomst in Yogyakarta hebben we, speciaal voor Bianca, meteen een bezoek gebracht aan haar goedlachse, witte vriend met rode neus: Mc Donaldᷰs! Na dit oud Indonesisch, culinaire hoogstandje en een calorieënbom waar je U tegen zegt, zijn we op zoek gegaan naar een slaapplek dichtbij de hoofdstraat van de stad: Malioboro. Een klein kamertje op de 3e verdieping met balkon en (zoals gewoonlijk) een koude douche, was het resultaat. Het uitzicht was prachtig: verkleurde dakpannen, golfplaten en een boom. Maar dit is niet alles! We hoeven niet meer zelf als ware Ghostbusters achter het Javaanse ongedierte in de kamer aan. Hier doen onze mieren al dit zware werk. Regelmatig komen ze met bijvoorbeeld een kakkerlak voorbij die tot nu toe nog altijd het onderspit heeft moeten delven tegen deze zespotige krachtpatsers!
We kwamen er al snel achter dat Yogyakarta een gezellige studentenstad is met veel mode en kunst. Vooral in de hoofdstraat vonden we veel kledingwinkels en gigantische winkelcentra. Al snel waren we nieuwe kleding, slippers en een nieuwe rugtas rijker. Ook de zogenaamde Batik kunst is hier zeer populair. In een Art Center kregen we een demonstratie van studenten en hun leraren hoe deze kunstvorm tot stand komt. We hebben alvast een Batik schilderij aangeschaft om ons toekomstige stulpje aan te kleden.

Om onze weg te kunnen vinden door de drukke stad, hebben we oom Lonely Planet geraadpleegd. Hierin wordt een wandelroute langs alle belangrijke bezienswaardigheden beschreven. Een sterk staaltje cultuur snuiven! Deze wandeltocht bracht ons onder andere bij diverse markten, Fort Vredeburg, Water Castle Taman Sari, een kermis, een ondergrondse Moskee, maar met stip op nummer 1: Sultan Palace Kraton. Nondenju! Die knakker heeft een dikke, vette villa onder zijn verwende billetjes. 
Het duurde niet lang voordat we in deze vriendelijke stad leeftijdsgenoten leerden kennen van de lokale Islamitische Universiteit. De 1 nog gastvrijer dan de andere! Samen met 2 van deze halfzware Javaanse Jongens lekker crossen op de scooter door de drukke straten van Yogyakarta, op weg naar Borobudur. Het was een dag vol plaatselijke tradities en Indonesische lekkernijen die al zittend op de grond, met de handen genuttigd werden. Ook de bijbehorende rijst schoven we zonder pardon met onze vingers naar binnen. Daar kan vooral Sjef makkelijk aan wennen!
Gekleed in sarong brachten we een bezoekje aan het gigantische, stenen, boeddhistische heiligdom Borobudur. 32 graden Celcius op onze bolletjes, zoᷰn 120 te beklimmen traptreden en een prachtige groene omgeving. Dit waren de perfecte ingrediënten voor een wonderschoon uitzicht vanaf de top van de tempel. Daarnaast voelden we ons weer eventjes echte popstars omringd door tientallen paparazzi-fotografen. Aangezien het vakantietijd is, waren er veel kinderen van Junior Highschool aanwezig. Voor hen waren Biancaᷰs lange benen, haar blanke huid en haar dansende blonde haren de hoofdattractie van de dag!  

Vervolgens zijn we een kijkje gaan nemen in het studentenhuis van onze matties. We vielen meteen goed in de smaak en hebben hier ook de nodige uurtjes doorgebracht. 32 studenten onder 1 dak, heerlijk! Stuk voor stuk zo trots als een pauw op hun gezamenlijke Islamitische religie. Aan de hand van de bijpassende kleding en tradities leerden ze ons alles. Het gezellige onderonsje veranderde dus al snel in een verkleedpartij voor gevorderden. In de late uurtjes kwamen er weer genoeg danspasjes voorbij die wij nog niet eerder hadden gezien in de afleveringen van So You Think You Can Dance.

De volgende dag waren we al weer vroeg uit de veren en zaten we met slaapoogjes achterop de Honda richting het strand Parangtritis. Voordat we daar aankwamen, maakten we een tussenstop bij Imogiri, de begraafplaats van de royal family van de Sultan. 33 graden Celsius op onze bolletjes, zoᷰn 350 te beklimmen traptreden en wederom een waanzinnige groene omgeving.
In Pangantritis vermaakten we ons prima met een verfrissende duik in de zee, een oud-Hollands spelletje golven-koppen en het eeuwenoude krabben-pesten. Onze huidskleur is nu al bijna zoals die van een doorsnee Aziaat. We moesten wel zorgen dat we op tijd weer terug waren in Yogyakarta, want onze Javaanse vrienden hadden om 19.00 uur hun dagelijkse gebed in een mega grote Moskee. Uiteraard was Sjef niet te beroerd om in vol ornaat, als een echte local, deel te nemen aan dit ritueel.

Onze volgende bestemming is Solo. Na een tussenstop in Prambanan zullen we onze weg per lokale bus vervolgen naar Solo.

Groetjes,

Ali & Fatima