Living like a local

Dag vriendjes en vriendinnetjes!

Wederom iedereen ontzettend bedankt voor alle lieve berichtjes! We zijn tot nu toe nog niet in de mogelijkheid gekomen om iedereen persoonlijk een berichtje terug te sturen, maar we doen ons best! Altijd leuk om berichten uit Nederland te krijgen!

Wat zijn we toch al lekker ingeburgerd in het verre oosten. Het reizen met het openbaar vervoer gaat steeds makkelijker. Tijdens onze reis van Parapat naar Berastagi hebben we geleerd dat de kleur van de busjes aangeeft welke richting dat ze op gaan. Best handig om zo af en toe eens te weten waar je heen gaat.

Onderweg van Parapat naar Pematangsiantar kwamen we in de bus de eerste blanke tegen. Prachtige vent! Een Tsjech. 2 meter hoog, 2 meter breed, een vierkant hoofd en een gezichtsuitdrukking die je normaal alleen ziet bij badguys in Arnold Schwarzenegger films. Het bleek een echte Bintang-fan, dus dat klikte meteen!
De rit richtig Berastagi was nogal heftig. Het regende pijpenstelen! Dat betekent hier dat vele dorpjes onder water komen te staan. Hele dorpsbevolkingen stonden tot hun knieen in het water. Door het slechte weer kwamen we in de file terecht doordat er een vrachtwagen op zijn kant op de weg lag. Iedere nuchtere Hollander zou in zon situatie een goed reflecterende gevarendriehoek op gepaste afstand van de wagen zetten. Maar hier rukken ze een echte Sumatraanse boom uit de grond en leggen deze midden op de wegen. Dat werkt ook perfect!

Eenmaal aangekomen in Berastagi kwamen we erachter dat dit een ideale plek is om veel van het eiland en haar hoogtepunten te gaan spotten. Meteen maar weer op zoek naar een cheap-ass slaapplek voor een aantal nachten. En die vonden we! Een schitterend tweepersoonsbed, een warme douche en frietjes op het menu! In goed overleg en na de nodige onderhandelingen kostte dit alles maar liefst 3 euries per nacht, romantisch samen onder de klamboe. Bianca heeft ze in het restaurant van het hotelletje gelijk even geleerd hoe je op zijn Hollands kookt!
Gelukkig was de eigenaar van onze slaapplek zo vriendelijk om ons mee te nemen naar een traditionele bruiloft in Siabang-abang. Met alles erop en eraan: van het bidden bij het graf van vader en moeder tot het leren van de danspasjes van het welgewaardeerde Karo Dancing. Uiteraard waren wij meteen echte uitblinkers in deze dansstyle. En dat hebben we geweten! We zijn er nog niet over uit of er nou meer fotos en filmpjes van ons zijn gemaakt of van het bruidspaar. Na dit avontuur zijn we doorgereden om op blote voeten de gouden Lumbini Tempel te bezoeken. Een van de grootste Boeddhistische tempels van Zuid-Azie. Vervolgens hebben we de traditionele Karo huizen bezocht, die nog altijd bewoond zijn.

Ze zijn hier niet zo gewend aan het zien van blanke toeristen. Wij dachten altijd dat Koningin Beatrix veel moest zwaaien tijden Koninginnedag, maar wij zouden haar graag uitnodigen om een dagje in haar koets te komen rondcrossen in de achterbuurten van Berastagi. Je blijft zwaaien! Vooral alle kinderen willen je aandacht, op de foto en verstoppertje met je spelen.

Een van de mooiste hoogtepunten tot nu toe was het beklimmen van de Sibayak vulkaan. We kregen de keuze tussen de medium route of de avontuurlijke route. Aangezien we zagen dat de militairen alleen de medium route beklimmen, kozen wij ook voor deze route. Een pittige klim van ruim 2 km de hoogte in. Maar het was het dubbel en dwars waard! Wat een uitzicht bovenop de nog actieve vulkaan waar de gloeiendhete stoom nog altijd met mach 3 uit spuit. Voor de weg naar beneden kozen we voor de avontuurlijke route. Gewoon omdat het kan! Als volleerde bergbeklimmers klommen we van de steilste kliffen en daalden we af dwars door de jungle, waar we van alles hebben mogen proeven en allerlei dieren hebben weten te spotten. Echte geluksvogels krijgen dan uiteraard ook nog even een fikse tropische regenbui over zich heen midden in de jungle! Dat maakte de avontuurlijke route nog net iets spectaculairder. Een bult op Biancas hoofd, 2 blaren en een aantal schrammen verder kwamen we aan in de Hot Springs aan de voet van de vulkaan. Hier konden we heerlijk bijkomen in het hete vulkanische water.

Het laatste hoogtepunt wat ons zo snel te binnen schiet is het bezoeken van de Sipisopiso waterval. Een tocht met het openbaar vervoer via Kabanjahe bracht ons bij dit meesterwerk van Moeder Natuur. Het was wel noodzakelijk om zon 150 meter naar beneden te klimmen. Met de spierpijn nog in onze benen, hebben we ook deze klim getrotseerd!

Owja! We hebben een Indonesisch nummer aangeschaft: +62 812 65 683347 in plaats van Biancas oude Nederlandse nummer.

Groetjes aan alle lezers! Wij zien jullie berichtejs met groot genoegen tegemoet!